Milena Mikołajczyk – Nieulotne

Są słowa, które osiadają jak kurz na parapecie. Inne drżą w powietrzu, gotowe ulecieć, ale nigdy nie znikają do końca – zostają w źrenicach, pod paznokciami, w śladach na skórze. „Nieulotne” to zbiór takich właśnie wierszy: nie chwytają wieczności, nie zatrzymują czasu, ale odbijają go na moment, jak światło na wodzie tuż przed zachodem słońca. To poezja, która nie pyta, czy może zostać – już tu jest. I cichutko puka. Otworzysz jej?