Jarosław Barańczak – bruzdy wyryte rydwanem

Kiedy wrócisz

“Rosyjski okręcie wojenny, idi na … !!!”

Płynąłeś, spokojnymi ruchami rąk rozdzielajac
wody Dniepru. I nie bardzo wiedziałem,
czy składasz je i rozkładasz, bo modlisz się
do bogów, ukrytych pod złotymi kopułami Ławry,
czy może do tej stojącej na brzegu dziewczyny.
Jeszcze wczoraj próbowała mówić
po francusku – bo tak ładniej – że ciebie kocha.

Teraz zapomniała obce słowa,
wydają się zupełnie niepotrzebne.
Nie chce mówić o rzece bez chłopców,
ani o niebie, skąd wyprowadzili się bogowie.

Trzyma w rękach zimny karabin i wie,
że tylko tak, kiedy już wrócisz, zbudujecie stół.
Usiądziecie i ona powie – bo tak najpiękniej –
ya tebe lyublyu.